Verslag Brabantweekend

Het is woensdag 17 april 2013. Na de winterstalling is de olie ververst en is alles even nagelopen. De laatste spulletjes worden in de Manta geladen en vervolgens hangen we de aanhanger aan de trekhaak. Op naar Soerendonk voor het Brabantweekend!

Onderweg is het behoorlijk druk en staan we af en toe bijna stil op de snelweg vanwege een korte file. Regelmatig zien we een smartphone op de rode combinatie van de Manta CC en de bijpassende aanhanger gericht worden om er een foto van te maken. Wij vatten dat maar op als een compliment. Na bijna 3 uur sturen komen we aan op Camping Slot Cranendonk. De receptie is al gesloten, maar gelukkig hebben André en Monique Stapel een sleutel voor de slagboom voor ons geregeld. Gauw de tent opzetten voordat het donker wordt en daarna even wat eten in het dorp. De donderdag wordt lekker rustig begonnen met een ontbijt bij de tent. Heerlijk genieten van de rust en de fluitende vogeltjes. Toch zijn er meer mensen die besloten hebben om iets vroeger te komen, want in de loop van de donderdag komen er al meer kampeerders het terrein oprijden.

Aangezien het de 10de keer is dat Hans en Sis Vunderink dit weekend organiseren, hebben ze allerlei extra activiteiten bedacht. Hiervoor is o.a. een grote partytent geregeld, welke nog wel even opgezet moet worden. Met een klein groepje helpen we Hans om dit in orde te brengen: Zo snel mogelijk alle stokken in elkaar zetten, om er vervolgens achter te komen dat er verschil in de lengte van de stokken zit. Dan alles maar weer uit elkaar halen en eerst alle stokken op lengte bij elkaar sorteren. Vervolgens bepalen waar de stokken dan wel horen en de boel opnieuw in elkaar zetten. Nu leek het een stuk beter te passen! Gauw het dak erop en de boel omhoog liften. Vervolgens de zijwanden erin en de kopse kanten... "hé, we kunnen nu niet meer bij de nok! Dan de hele tent maar weer aan één kant laten zakken, zodat we de nok van de kopse kant ook vast konden zetten. Ach, het moet natuurlijk niet allemaal vanzelf gaan. Dan heb je namelijk niets meer om te lachen! Na het opzetten van de tent zette Hans de kachel in de tent en kregen we allemaal koffie met cake van Sis. Er was nu even tijd om bij te praten met iedereen. Hans zorgt ieder jaar voor een leuk aandenken aan het weekend. Nu kwam hij aan met een flessenhouder. Dit was een houten klos, welke aan beide zijden was afgeschuind en een gat erin had. Door nu de hals van een fles wijn door het gat te steken, blijft het geheel in balans staan.

Op de zaterdag was het tijd om de rit te rijden. We wisten van tevoren dat er iets speciaals zou plaatsvinden tijdens de rit, maar we wisten nog niet wat dat zou zijn. Bij het uitreiken van de routebeschrijving werd het enigszins duidelijk. Het zou een behendigheidsparcours worden!
Eerst het eerste deel van de rit maar eens rijden en kijken of de vragen een beetje konden beantwoorden. Ook gezellig ergens een kopje koffie drinken hoort daarbij.

Tegen het einde van de rit, worden we het erf van een boerenbedrijf opgestuurd. Dit is de plaats waar de behendigheidsproef is uitgezet. Degene die dit gedaan heeft, is een ervaren team in de rallysport. Zelf hebben ze vooraf een tijd neergezet in hun eigen auto van 29 seconden. Eerst nog eens naar het papiertje kijken wat exact de bedoeling is en dan aansluiten in de rij met deelnemers. We mogen twee maal rijden, waarvan de snelste tijd telt. De eerste keer gebruiken we om het parcours te verkennen en een richttijd neer te zetten. Eerst een korte chicane en dan keren tussen 4 pionnen. Vervolgens een slalom met draaipunt, de hoek om en via de eerste chicane weer naar de finish. De eerste keer rijden we 35 seconden. We sluiten achteraan in de rij wachtenden. Tegen de tijd dat we aan de start zijn, stapt Ivanka uit en zegt: "en nu ga je ECHT gas geven!" Er wordt afgeteld en daar ga ik weer: Flink van z’n plek en door de chicane op weg naar het keerpunt tussen de pionnen. Deze keer geef ik een ruk aan het stuur en trek stevig aan de handrem. De kont vliegt gelijk rond en tijdens het glijden zet ik de versnellingspook in de eerste versnelling. Zonder te hebben stilgestaan kan ik aan de slalom beginnen. Dit gaat prima tot het draaipunt. Ik kom niet goed uit de laatste bocht en kom zo met het draaipunt in de knoei met de schuur. Dan maar even heel rustig aan, want de Manta moet wel heel blijven. Zonde van m’n tijd! Aan de finish blijkt dat deze 32 seconden was! Het aantal tienden was op dat moment nog niet bekend. Carlo en Nicole Prins zijn na mij aan de beurt en rijden ook 32 seconden. Dat wordt nog spannend! Voor de zaterdagavond hadden Hans en Sis een BBQ geregeld, waarbij gegeten kon worden in de verwarmde tent. Hierna vond de loterij plaats. Er waren een paar sponsoren gevonden die enkele leuke prijsjes beschikbaar hadden gesteld. Het trekken van de lootjes was dan ook kosteloos! Hans praatte de boel erg leuk aan elkaar en als hoofdprijs had hij zelfs een Ronal-velg omgebouwd tot wandklok.

Op de zondag werd er ook nog een activiteit georganiseerd: Blind rijden! Ja, je leest het goed: Geblinddoekt een parcours rijden met op de bijrijderstoel iemand die de aanwijzingen geeft. Eerste reactie: "Dat ga ik echt niet doen." Maar voor ik het wist stond ik met de Manta tussen de pionnen met een blinddoek om. Wat is dat ongelooflijk moeilijk zeg! Je wilt namelijk zo langzaam rijden, waardoor je niet meer voelt of je rijdt of dat je stilstaat, met als gevolg dat er iemand naast je roept: "GAS!!! Je staat STIL!!!" Grote hilariteit bij alle deelnemers, met als conclusie: super-leuk!
Bij de prijsuitreiking blijkt Carlo 0,3 seconden sneller was geweest tijdens de slalom van zaterdag.